ارزیابی و تحلیل استراتژی‌های ورود محصولات غذایی به بازارهای خارجی

در دهه­های اخیر، ورود به بازارهای خارجی نقش بسیار مهمی در توسعه اقتصادی ایفا کرده است. به دو دلیل اصلی تصمیم­گیری در خصوص انتخاب استراتژی­های ورود به بازارهای بین­المللی کاری پیچیده و مشکل است. اول، به دلیل ماهیت پویا و پیچیده شیوه­های ورود، و دوم، به علت تأثیرگذاری متغیرهای مختلف بر آن. از این­رو ضروری است متغیرهای مهم استراتژیک در نوع و شیوه ورود به بازارهای بین­المللی شناسایی شوند. این مقاله به دنبال شناسایی عوامل مؤثر بر انتخاب استراتژی­های ورود به بازار خارجی و میزان اثرگذاری آنها بر این انتخاب است. با بررسی ادبیات موضوع و ترکیب نتایج تحقیقات قبلی، انواع استراتژی­های ورود به بازارهای خارجی در سه دسته کلی قرار گرفتند که عبارتند از: استراتژی­های صادراتی، استراتژی­های غیرصادراتی و استراتژی­های بینابینی. در مرحله بعدی، عوامل مؤثر بر انتخاب این استراتژی­ها شناسایی و براساس تئوری نقاط مرجع استراتژیک در دو عامل جمع­بندی گردیدند. برای بررسی تأثیرگذاری این عوامل، 42 شرکت صادرکننده صنایع غذایی استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت و 150 نفر از مدیران و کارشناسان مرتبط با بازاریابی بین­المللی این شرکت­ها به پرسشنامه تحقیق پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داه­ها و آزمون فرضیه­های مطرح­شده در این تحقیق، با استفاده از نرم­افزارهای SPSS،MINITAB  و  AMOSمورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان می­دهد که عدم قطعیت کشور مقصد، عدم قطعیت بازارمحصول، عدم قطعیت رقابتی، عدم قطعیت در رفتار شرکای احتمالی، تجربه بین­المللی، دانش فنی، مهارت بازاریابی، میزان سرمایه­گذاری کل، شدت رقابت صنعت، ماهیت فعالیت و جذابیت مکان عوامل مؤثری در انتخاب استراتژی­های ورود به بازارهای خارجی هستند. همچنین، سه متغیر جذابیت مکان، تفاوت زبانی و عدم قطعیت کشور مقصد تبیین­کننده خوبی برای متغیر کانون توجه هستند و ده متغیر عدم قطعیت کشور مقصد، عدم قطعیت بازارمحصول، عدم قطعیت رقابتی، تجربه بین­المللی، اندازه شرکت، دانش فنی، مهارت بازاریابی، میزان سرمایه­گذاری­کل، مرتبط­بودن و ماهیت فعالیت تبیین­کننده خوبی برای متغیر میزان کنترل هستند. مدیران می­توانند از نتایج این تحقیق در انتخاب استراتژی­های ورود به بازارهای خارجی استفاده کنند.